Down the slippery slope.... toot toot.....

Ha Allemaal,

Daar is tie dan mij eerste reis verslagje dit keer vanuit een hele andere hoek van de wereld, namelijk Azie. Een kleine week geleden ben ik op het vliegtuig naar Vietnam gestapt, pittig vluchtje maar gelukkig lekker een tukkie kunnen doen op een bankje in Kuala Lumpur en vervolgens nog relatief fris en fruitig in Hanoi aangekomen.

Het is overduidelijk, ik ben weer in Azie. Zo bestaat er een liedje met de tekst: there are one million bycicles in Beijing, nou geloof me er zijn ook zeker one million brommers in Hanoi. Stuk voor stuk uitgerust met een toetergrage bestuurder (dit geld overigens ook voor alles wat op 4 wielen rijdt) dus een een constant gepiep in je oren is hier gegarandeerd! O ja, verkeersregels, die hebben ze hier niet.... ;-)

Kortom echt Azie dus, heerlijk die chaos. Moest er even een klein uurtje aan wennen weer maar inmiddels steek ik als een volleerd Vietnamees de straat over. De zelfde middag waarop ik aankwam gelijk maar wat door de oude stad gaan dwalen en een rondje om het meer gemaakt, mooie tempel meteen bekeken dus het avontuur is weer echt begonnen.

Hanoi is mooi en leuk maar niet zo leuk om er maar dagen te blijven dus hop op pad. Halong bay was de eerste bestemming. Alleen de weg ernaartoe (2,5 noord oosten rijden) was al leuk, gewoon lekker om je heen kijken en het landschap in je opnemen, prachtig straatbeeld! Halong bay is een bay met zo' n 1000 kleine eilandjes, van die typische rots gevormde eilandjes. Prachtig. Natuurlijk ben je dan niet in je eentje als je die wil gaan bekijken maar het mag de pret niet drukken. Met een boot rondgevaren en met een kano de eilandjes wat dichterbij bekeken, 1 eilandje kan je ook beklimmen en het is de klim dubbel en dwars waard, wat een uitzicht. Het kersje op de taart is de zonsondergang die je dan ook nogcadeau krijgt. We waren met 13 man op de boot en hebben een gezellig avondje gehad, heerlijk gegeten en vooral ook heerlijk geslapen, had toch nog wat in te halen geloof ik. Daar waar ik normaal de regen mee breng kwam dan nu de zon, super dus ook de volgende dag was het nog genieten op het dek. Helaas aan al het goeds komt een end en aan het eind vd dag dus weer terug de bus in naar Hanoi waar meteen het volgende avontuur zich weer aandient.

Namelijk met de nachttrein naar Sapa. Sapa is een gebied noordwest van Hanoi vlak bij de chineese grens dat bekend staat om zijn prachtieg bergen met rijstvelden. Het is een van de natste gebieden van Vietnam en daardoor erg groen, vruchtbaar en fotogeniek. Maar goed die nachttrein dus, lekker hobbel de wiebel op pad met wat rochelende Aziaten om je heen, best een ervaring. Je zou ook zeggen dat rijden op zo'n spoor niet zo heel moeilijk is, alleen maar rechtdoor toch wist de machinist regelmatig erg ongfenuanceerd op zijn rem te trappen, all part of the fun zullen we maar zeggen.
Eens aangekomen bij het station beneden aan de berg nog met een bus naar boven en dan ben je in pracchtig Sapa, helaas bij aankomst helemaal bedekt in de wolken nog.... Even ontbeten, wandelschoentjes aan en op pad. We hadden een klein clubje van 5 dat ergens in een dorpje in de bergen zou gaan slapen en nog een stel dat halverwegen opgehaald zou worden om terug te gaan naar Sapa, lekker knus clubje dus zou je zeggen, ware het niet dat we toen we vertrokken pak hem beet nog een stuk of 10 vertrekkende groepen tegenkwamen, tel daar bij op dat je per persoon ook een Vietnamees dorpsvrouwtje aan je zijde krijgt en je bent zo met een man of 100!!!! Slik, was niet helemaal wat ik me er van voorgesteld had. Gelukkig is de vallei erg groot en had ieder zijn eigen route te lopen en waren we na een tijdje toch nog weer zo goed als alleen, gelukkig.... Langzaam kwamen we ook onder de wolken te lopen en was het uitzicht adembenemend. Als ik 1000 foto's heb genomen de afgelopen 2 dagen rond Sapa dan overdrijf ik vast niet, iedere minuut was het uitzicht weer nders met de snelle wolken[partijen die langs kwamen en het licht dat steeds veranderde. Ben nog erg aan het spelen en wennen met mijn camera maar hoop dat het resultaaqt er mag zijn. Aan het eind van de middag kwamen we na een wandeling van zo'n 18 km aan in ons dorpje waar we bij een familie thuis zijn gaan slapen, super leuk en super bijzonder. Schatten van mensen en fantastische koks. Heerlijk weer in zo'n hutje, beetje helpen met shchillen en koken boven een echt vuur. Biertje erbij, zere benen, verse berglucht en ik heb geslapen als een os....Zoals al gezegd het kan flink regenen in de bergen van Sapa, zo ook die nacht en het leek ook niet te stoppen die morgen, we hadden net besproken dat er waarschijnlijk niks anders op zatdan ons op te laten halen en niet te gaan lopen, te gevaarlijk en te nat toen daar ineens toch een zonnestraaltje was en binnen een half uur een strak blauwe lucht. Niks zo veradelijk als het weer zullen we maar zeggen, hop die schoenen aan en gaan. Was er overigens niet meteen minder gevaarlijk op geworden want vandaag gingen we het behoorlijk onherbergzame pad nemen die nu spekglad was van de blub en langs vele diepe dalletjes liep. Bambooplant omgetoverd tot wandelstok en een bergmevrouwtje (zijn net een soort berggeitjes zo makkelijk lopen ze over die richeltjes) aan je zijde en je komt er wel.... it's not a holiday, it's an adventure, en dat was het, super genoten en moe maar zeer voldaanteruggekeerd naar Sapa. Helaas ook afscheid moeten nemen van mijn ineuwe vriendinnetje Simona uit Italie, schat van een meid met wie ik een enorme klik had, dan maar een keer naar Turijn! ;-)

Wederom met de nachttrein terug, (dit keer betere slaap collega's en een betere machinist) en nu wel prima geslapen, fijn. Tasje gepakt want vanavond naar Laos. Eerst nog even een rondje Hanoi om de stad verder te bekijken en tja hoe kan je je dan het beste laten vervoeren, precies op de motorfiets, wat geweldig is dat zeg, of het al te verstandig was weet ik niet maar geweldig was het wel. Naar het mousoleum van Ho Chi Min geweest die hier dus opgebaard ligt, bizar hor, werkelijk hordes en hordes mensen die dan dus echt een dagje uit zijn en hun moeder of familie of zaken relatie meenemen naar de opgebaarde Ho Chi Min, geloof me, de efteling is er niks bij, geloof dat ik dat tafareel aanschouwen misschien nog wel bijzonderder vond dan meneertje zelf, maar ja als je hier dan bent moet je er toch even heen, vervolgens weer achterop de brommer van tempel naar tempel en heerlijk genoten van de stad. Zo nog een laatste rondje old city Hanoi en dan zit noord Vietnam erop. Erg toeristisch, dat wel, maar zeker de moeite waard.

Tot snel weer.

Liefs Renate