Namaste vanuit Nepal

Ha Allemaal,

Vanuit India schrijf ik nu mijn een na laatste verslagje alweer over Nepal, de tijd vliegt alsje het leuk hebt!Na Japan via een vij ingewikkeld vluchtschema op naar Nepal, dat is zo heerlijk aan onderweg zijn, een dagje meer of minder nderweg maakt dn ook niet meer uit. Nachtje slapen in Shanghai, enorm rennen in Kunming voor mijn connecting flifht en dan ineens sta je in Nepal.

Super leuk want de beetje trouwe volgers van dit blog zullen weken geleden bij een van de reacties een berichtje hebben gezien van mijn oud klasgenoot die vertelde dat haar zus in Kathmandu woont en dat ze een reisorganisatie hebben. Lang verhaal kort, contact gezocht en here we are. Werd dus opgepikt door Ilse op het vliegveld incl mooie bloemenkrans.Super leuk. Ilse, haar man, kindjes en heel veel Nepaleese aanhang wnen in een mooi groot huis in Kathmandu en daar was ik meer dan welkom. Hartstikke leuk. En twee dotten van kinderen. Heerlijk mee gegeten met de hele fam, dat betekent Dal Baat, super lekkere rijst met curry en linzen, inmiddels absoluut mijn favo maaltijd, eet het bijna iedere dag. Na het avondeten worden en liedjes gezongen voor de kleintjes voor ze naar bed gaan, super schattig en fascinerend omdat het half in het Nederlands en half in het Engels en Nepalees gaat.

De volgende morgen samen met Rajesh een local bus naar Dhading genomen. Dhading is een gebied tussen Kathmandu en Pokhara waar veel boeren wonen en waar je prachtige rijstvelden hebt. Hier is het de bedoeling dat ik 5 dagen ga wandelen en ga slapen bij de mensen thuis. Ik schrijf bedoeliing want helaas bleek dat uiteindelijk niet ideaal ivm mijn hooikoorts. De eerste nacht geslapen bij super lieve mensen in hun boerderij (dit is niet voor de fussy ones onder ons, riete mtje op een bed klamboe tegen de muggen, spinnen overal, en een bucket shower, ik vond het geweldig). Sangeeta de vrouw des huizes maakte de heerlijkste maaltijden in hun keukentje en ook hier weer drie schatjes van kinderen. Helaas voor mij dus begon hier het genies al en het was zo erg dat ik echt moeite had met ademen. Dit betekende dus dat er een alternatief plan bedacht moest worden. De route de volgende dag wat aangepast en naar de laatste boerderij gelopen die iets meer in de rijstvelden en bij de rivier was waar het dus wat minder droog was, prachtig plekje, werkelijk waar! De volgende dag besloten dit gebied te verlaten, dit ging niet werken.

Super lief, ze hebben vanalles voor me geregeld en zo zat ik de volgende dag op een bus naar Pokhara, een prachtig stadje tussen de bergen en aan een mooi meer. Hier heb ik iedere morgen trouw mijn wekkertje om 5 uur gezet in de hoop dat de bewolking op zou trekken en ik een blik op de Himalaya kon werpen want deze had ik nog steeds niet gezien maar helaas, geen succes. Mijn dag in Pokhara goed besteed door met een bootj het meer over te steken en de berg daar te beklimmen naar de peace pagoda, super mooie wandeling en een uitzicht to die for. Aan de andere kant van de berg naar beneden gelopen en aldaar nog naar een grot en een aterval geweest, heel surrelistisch want deze liggen dus midden in de stad, helemaal niet wat je verwacht en ook wel een klein beetje een lachertje Helaas voor mij was dit uitstapje naar Pokhara dus een beetje onverwacht en heb ik mijn tijd niet heel effectief in kunnen delen omdat ik niet goed voorbereid was dus helaas niet zoveel kunnen doen en zien als ik had gewild. Affijn, 8 uur enorm terug hobbelen in een bus en toen was ik weer in Kathmandu en bij Ilse en haar familie, zo grappig dat je zo ver weg bent en je toch even het gevoel het dat je thuis komt.

In de avond afgesprken met Miranda, een collega vanuit Nederland die hier op het moment ok is, super gezellig en vooral super leuk om elkaar hier te zien. Lekker wezen borrelen en eten. En toe was de grote dag dan eindelijk aangebroken, de dag dat ik Gijs van het vliegveldging halen. Super fijn om elkaar weer te zien en ook wel een beetje spannend na al die tijd en vooral omdat ik erg benieuwd ben naar wat Gijs van de stad vind. De middag besteed aan een klein rondje lopen en s' avonds gaan eten bij Ilse en Shiva, wederom hartstikke gezellig en lekker en erg leuk om dit nu ook even gedeeld te hebben met Gijs. De volgende dag zijn we geijk een highlight gaan doen, letterlijk want we hebben een rondvlucht gemaakt met een klein vliegtuigje m de Himalaya en Everest te zien. Aangezien de bewolking hier maar bleef hangen vonden we dat we toch niet Nepal konden verlaten zonder de bergen te zien, geen spijt van want het was prachtig!!!

Nu dan eindelijk op pad om eens wat meer van Kathmandu te zien, op zaterdag met Miranda naar Bakthapur gegaan (een prachtige oude stad een kleine 20 km van Kathmandu vandaan) en op zondag met ons clubje in de stromende regen alle grote tempels van Kathmandus af gegaan. Even schakelen de kou en de regen, en natuurlijk ok wel een beetje jammer. Wat het meeste indruk gemaakt heeft is de tempel waar ook de rituele crematies plaats vinden, en ja dat is precies wat het is, een stapeltje hout een lichaam in doeken, heel veel bloemetjes en een vuurtje.... Daar wordt je wel even stil van. Als alles letterlijk bijna in rook opgegaan is wordt het boeltje in de rivier geschoven en dat is het dan. Gek hoe je inmiddels aan dit beeld gewend raakt, zo zie je hier af en te ook een lijk langs de weg of op het dak van een auto, heel normaal allemaal, maar goed, daar ater meer over.

Tijd om Kathmandu achter ons te laten en naar Chitwan national park te gaan. (erg grappig, het staat hier vol met Mariuana planten!!!) We zitten op een prachtig plekje maar helaas heeft Gijs zijn eerste ontmoeting met een Delhi Belly, kortom ziek! Super zielig want nu mist hij vooral de bush walk. Ik had besloten om ook niet mee op de walk te gaan (dan zou je een hele dag gaan wandelen en slapen in de jungle) maar kon nog een klein alteratief regelen waarbij ik in de ochtend eerst een stuk de rivier afging per kano en dan wandelend terug door het nature park met opzich best een goede score: hertjes, toekan's, buffels, bisons, aajes en een neushoorn. Je hort mij niet klagen. Vooral als je bedenkt dat onze groep echt de hele dag heeft gelopen en eigenlijk niks gezien heeft. Gelukkig voelde Gijs zich de volgende dag weer iets beter dus hebben we een klein fietstochtje geaakt en lekker een beetje bij de rivier gezeten. Wat erg grappig is hier in het dorp is dat heel veel mensen hier een olifant bezitten, die ze dus ok dagelijks even laten badderen of drinken in de rivier, dus naast de gebruikelijke riksja, toeterende auto, brommer of fiets kom je dus ook regelmatig een Dombo tegen!

De laatste stop voor we Nepal verlaten is Lumbini, de plaats waar Boedha geboren zou zijn en alwaar we die tempel gaan bekijken, mooi om te zien, maar wat het eigenlijk het aller leukste maakte was het feit dat er net een Hindoe festival gaande was (gaat hier allemaal prima samen die verschillende geloven en culturen), wat een kleurrijke bombarie, prachtig. Helaas voor mij begin ik ook hier weer enorm te snotteren door de droogte dus ik vrees een beetje voor de komende dagen...Je merkt ook meeen dat je vak bij de INdiaase grens bent, de mensen zijn anders (wat norser), dringen meer aan en vooral de mannen staren behoorlijk. Denk dat ik vanaf nu maar ook even op mijn thick skin moet gaan oefenen! ;-)

Binnenkort mijn laatste verslag uit India en dan zie ik jullie weer lekker thuis!

Liefs Renate (en ook van Gijs)