Inkatastisch Peru

Met de vlam in de pijp scheuren we over de Panamericana....

En daar gingen we dus de grens over, niet super soepel maar goed na wat geduld konden we dan toch verder en wat dan dus meteen opvalt is hoe smerig het hier is en hoe droog het hier is. Overal langs de kanten van de weg ligt troep. Gek dat het me eerder niet is opgevallen maar met terugwerkende kracht besef ik me dus nu pas hoe schoon Ecuador dus was, het kan dus wel. Wat vervolgens in het oog springt zijn de vele kruisjes langs de weg, per kilometer toch zeker een stuk of drie. Nu was het rijgedrag van de Ecuadorianen al niet echt om over naar huis te schrijven maar het rijgedrag van de Peruanen beloofd dus nog wat. Afijn, eerste stop; Punta Sal,meen mini dorpje langs de noordkust van Peru zon 20km boven Mancora. Er is hier om precies te zijn helemaal niks en dat is dus helemaal geweldig. Tentje op het strand opgezet, klein zwembadje, zeeschildpadden en een prachtige zonsondergang als uitzicht, cocktail in de hand, wat wil een mens nog meer. Nu is het even echt vakantie en niet alleen een adventure.

Volgende stop, Huanchaca, bekend om haar tempels uit de pre-Inca tijd. Onderweg naar huanchaca nog gestopt in Lambayeque, een bijzonder lelijk stadje met dan in het midden ineens een prachtig spik splinter nieuw onberispelijk mooi en schoon museum. Nogal een contrast. Wel een bijzonder interessant museum met veel uitleg over de pre inca's die dus met name in de hele kustgebied hebben geleefd nog voor de inca's. Klein nadeel van dit museum, na de eerste verdieping is er vast iets ernstigs gebeurd met de vertaler want toen hield de Engelse uitleg ineens op helaas. Nu ben ik best lekker bezig met het oefenen van mijn Spaans maar dit is duidelijk voor de gevorderden en daar hoor ik nou nog niet bepaald bij. Maar goed door naar Huanchaca dus en wat hier meteen opvalt zijn de rieten puntbootjes langs de kust. Kust betekent dus ook seafood en mjummie dat heb ik geweten, seafood heaven hier. Verder moet ik overigens zeggen dat het hier niet heel spannend is, het zijn echt de tempels waarvoor je hier naartoe moet. Allereerst de Chan Chan tempels, van de pre Inca Chimu's en vervolgens de tempel van de zon en maan van de Mochi's. Het blijft bijzonder om door dit soort site's te lopen van meer dan 2000 jaar oud waar nog zoveel historie voelbaar is. Als je zeg maar een beetje door je wimpers heen tuurt zie je bij wijze van spreken deze pre Inca warriors nog rondlopen net al hun pracht en praal. Echt heel bijzonder.

Zoals gezegd is er in Huanchaca niet heel veel meer te doen dan de tempels dus tijd om door te gaan, naar Lima dit keer, de hoofdstad van Peru. Mijn vriendinnetje Fransien is inmiddels ook aangekomen en de komende twee weken gaan we samen avonturen beleven. Door veel mensen was ik al gewaarschuwd dover dat het nou niet bepaald een hele mooie stad zou zijn maar ik moet zeggen, heb me er echt prima vermaakt en vond het bijzonder mooi zelfs. Vooral het historisch centrum is echt adembenemend, echt koloniaal met een prachtig plaza de armas, een heel bijzonder klooster met tombes waar heeeeeeel veel skeletten in liggen, een prachtige bibliotheek, mooie kerken en vooral heel belangrijk: het chocolade museum..... :-) Besloten om ook nog even naar Barranco te gaan, een van de wijken aan de kust en ook hier moest ik weer zeggen dat het echt prachtig was, heel Bohemian met mooie gebouwen, prachtige straatjes, en heerlijke barretjes, cafeetjes en restaurantjes. Had ik het geweten zou ik langer zijn gebleven in Lima.

Maar goed er staat meer leuks op het programma, op naar de speeltuin voor volwassenen. De duinen van Huancachina. Lekker sandboarden en met een grote buggy door de duinen crossen. Op weg naar deze oase nog gestopt bij ballestas IJsland, met boortje naartoe gegaan om naar beestjes te kijken, Renate weer blij dus. Zeeleeuwen, pinguïns, vogeltjes, zeesterren enz... Helemaal leuk, lekker geluncht aan de zee en toen dus zoals gezegd de duinen in, woehoe.... Feestje. Lekker crossen en van de duinen af roetsjen, niks heerlijkers dan weer lekker even kind zijn. Als kers op de taart dus in Huacanchina gaan slapen, een soort oase uit een sprookje in ons hostel dessert nights genaamd. Super gezellig plekje, leuk restaurantje, we hebben zelf voor het entertainment gezorgd die avond door een soort internationaal landen spel te spelen, de aardbeien daiquiri's hielpen ons daar goed bij! I rest my case... :-)

En weer door, next stop, Nasca lines. Gezien de financiën besloten ze niet per vliegtuigje bekijken en dan ben je dus beperkt tot maar drie figuren vanaf een uitzicht toren, desalniettemin indrukwekkend, wetende dat er zo veel figuren in deze regio zijn, honderden jaren geleden met wiskundige precieze gemaakt door de pre inca's. Die middag besloten om lekker even bij het zwembad te gaan liggen en weer even vakantie te hebben een paar uurtjes heerlijk, was weer even nodig.

Bijgetankt en wel de dag iet wat knullig begonnen. Uitgegleden met al mijn tassen en mijn hoofd tegen en paal geparkeerd. Au.... Bijzonder beroerd en duizelig die dag dus begonnen, gelukkig werd het in de loop van de dag wel weer beter want ook vandaag hadden we weer een vol programma. Allereerst de aquaducten, vervolgens hele mooie ruïnes van oude piramides en als hoogtepunt een oude pre Inca begraafplaats met nog ontzettend veel intacte mummie's. Jummie de mummie dus.... Echt wel een beetje gek, zo midden in de woestijn onder genot van een zandstorm naar deze mensjes van zo lang geleden te kijken. Soms leek het net of ze nog lachten of je aankeken, het feit dat ze nog haren hadden en dergelijke hielp ook niet mee.... Brrrr.... De dag heerlijk afgesloten in Puerto Inca, een mooi baaitje alwaar we weer met ons tentje aan het water stonden. Een klein wandelingetje de rotsachtige bergen op bracht ons nog een prachtige zonsondergang. Vuurtje aan, bbq erop, biertje erbij.... ja we hebben het goed.

Na nu ruim tien dagen Peru moet ik bekennen dat ik overduidelijk mijn huiswerk niet goed gedaan had, ik heb me namelijk de afgelopen tien dagen in een grote woestijn begeven. Had ik dus helemaal geen rekening mee gehouden, toen ik op voorhand aan Peru dacht dacht ik eigenlijk alleen maar aan de bergen van de Andes en ik wist dat er jog een stukje Amazone jungle was maar dat er ook zoveel woestijn was had ik dus even niet ingecalculeerd. En ondanks dat het best mooi is ben ik blij dat we nu weer de bergen in gaan naar Arequipa, de woestijn alhier is namelijk ook best een beetje saai. Kom maar weer op met die frisse lucht, koude nachten, groen en prachtige vergezichten. Hopelijk gaat het nu ook iets beter met de hoogte, we doen het in etappes dit keer.

Zoals gezegd, Arequipa dus. Een prachtige stad vol met (hoe kan het ook anders) Spaanse invloeden. Een van de highlights is kleine Juanita, een mummie van een klein Inka meisje dat vele jaren geleden ritueel geofferd is en nog in bijzonder goede (lees: beetje freaky) staat is omdat ze op zeer grote hoogte is begraven en de kou en het ijs haar goed bewaard heeft. Na dit museum zijn we naar een prachtig oud klooster geweest, eigenlijk valt dit plekje niet goed te beschrijven met zijn kleine kleurrijke straatjes, mooie binnenplaatsjes, prachtige fresco's en ga zo maar door, wie ooit in Arequipa is mag het Santa Catalena klooster dan ook echt niet overslaan. Door de naderende kerst vielen we ook hier weer met ons neus in de boter. Een zeer grote mis op het plazas de Armas voor de installatie van een of andere nieuwe bisschop, en dat doet een goed Katholiek niet zonder de nodige poespas en processie. Prachtig!

Na Arequipa door gegaan naar Chivay, een klein autenthiek dorpje hoog in de bergen in de buurt van de Colca Canyon. Pittig ritje, want om er te komen moesten we eerst een berg pas van 5000 meter over, aangezien we van redelijk laag kwamen was dit weer even pittig, dat voel je weer goed, geen adem en hoofdpijn. Rustig aan doen dus even. Gelukkig sliepen we op zo'n 3800 meter, voelde al iets beter en het wennen aan de hoogte kan beginnen. Hoogte punt alhier Colca Canyon dus, bekend om zijn condors die hier rond vliegen en zijn prachtige vergezichten. De Colca canyon hier in de Andes zou een van grootste canyons van de wereld moeten zijn, op sommige punten wel zo'n 4 km diep. Prachtig om te zien maar tevens niet met een camera of woorden vast te leggen hoe groots dit wel niet is, hoe mooi de vergezichten wel niet zijn en hoe nietig ik me hier voel. En we hebben geluk, we worden beloond met 3 ontwakenden en opstijgende Condors, wat een grandeur, wat een prachtige statige joekels van beesten. Een tweede voordeel van de Andes is al zijn vulkanische activiteit met de daarbij behorende hot springs, daar hebben we ons die middag dan ook aan tegoed gedaan met als klap op de vuurpijl een smokende vulkaan op de achtergrond, life is good.

Van Chivay door naar Raqchi, een homestay, of eigenlijk meer een B&B. Raqchi had vroeger veel toeristen ivm de ruïnes die er liggen, doordat Machi pichu en omliggende vallei steeds meer bekend werd kwam Raqchi een beetje in een hoekje te verstoffen. De mensen van Raqchi bedachten dus hun B&B constructie, een tikkeltje toeristisch maar tegelijkertijd een zeer leuke ervaring, en ook de ruïnes zijn erg de moeite waard. De lieve Esther en haar man Renee verwelkomde ons in haar huis, een prachtig plekje, zeer gastvrij, lekker eten en met als toetje de lokale klederdracht die te proberen viel! Daar hebben we natuurlijk geen nee tegen gezegd, hilariteit alom. Pachamama en pachapapa zijn hier erg belangrijk, de mensen 'bidden' hier tegen de bergen en de lucht. We mochten mee doen in hun ritueel, uiteraard heb ik wat liefde richting Holland gestuurd, vooral voor diegene die het het hardst nodig hebben momenteel.

En toen was het zover, een van mijn hoogtepunten van deze reis. Cuzco met de daarbij gehoornde trekking met als einddoel Machu Pichu! Cuzco bleek meteen al te gek te zijn, wat een heerlijk stadje, helemaal lekkere atmosfeer, leuke winkeltjes en geheel niet onbelangrijk; heel veel lekkere restaurantjes. Nog wat laatste voorbereidingen getroffen en toen was het zover, tijd om de bergen in te gaan trekken. Dag 1 bestond eerst uit het bezoeken van verschillende ruïnes uit de secret valley en vervolgens een middagwandeling vanuit Zurite om op te warmen, van 3400 meter naar 3600 en meteen weer terug naar 3300. Dag 2 was de echte uitdaging, van 3350 meter naar 4400 meter en tiendelige slapen rond 3800 meter, pfew, dat was geen kattenpis maar man oh man wat was het geweldig en prachtig. Wat ook echt bewonderenswaardig is, zijn de porters met hun muilezels die iedere keer weer een lunchpakket opzetten of je kamp op zetten en er ook nog eens keer op een keer een heerlijke 3 gangen maaltijd op tafel weten te toveren, werkelijk waar fantastisch. De dag eindigde wel wat spannend, namelijk met een flinke hagelstorm met onweer, als je dan net je hoogste punt hebt bereikt weet je dus niet hoe snel je die 600 meter naar beneden moet komen. Eind goed al goed, we hebben het allemaal gehaald en zijn veilig de storm doorgekomen maar het was meteen een goede les om te leren dat met pachamama niet te spotten valt. Dag 3 was even adembenemend en iets minder uitdagend qua stijl omhoog moeten lopen. We waren net ootje voor de lunch voordat het weer losbarstte, dit heft gemaakt dat we niet verder omhoog zijn gegaan die dag maar in een dorpje wat lager ons kamp hebben omgeslagen. En ik zeg dorpje maar ik moet eigenlijk community zeggen, ongelooflijk hoe deze mensen nog ruim 100 jaar terug in de tijd gaan om hier super primitief in de Andes te leven, heel fascinerend. Dag 4 was relatief relaxt en bestond uit naar beneden lopen, naar Oyantaytambo om precies te zijn, een heerlijk relaxt en sfeervol dorpje met (hoe kan het ook anders) prachtige tempel ruïnes. En niet geheel onbelangrijk, een heerlijk lekkere warme douche en een echte wc, wat ga je dat weer waarderen zeg na een paar dagen, mjummie. Onze trekking zat erop, moe maar voldaan. We hebben dit feestelijk afgesloten met een locale specialiteit; Cuy, ofwel; Cavia! Het is weer eens wat Andes zullen we maar zeggen, en ik moet eerlijk toegeven, het was eigenlijk best lekker. De foto's volgen snel, inclusief het koppie, de pootjes en zijn ene tandje dat nog in zijn mond zat, niet voor iedereen weggelegd dit denk ik zo.

En toen was het dan echt zover, in alle vroegte naar Aguas Calientes met de trein, recht door de Andes met prachtige vergezichten. Vanuit Aguas caliente nog een bus gepakt en dan ineens sta je er, Machu Pichu. Ongelooflijk, je hebt de plaatjes zo vaak gezien maar om er dan ineens zelf echt te staan is iets ongrijpbaars. Onbegrijpelijk ook Joe de Inka's destijds deze stad hebben kunnen bouwen op deze plek en op deze hoogte. Nog een tochtje naar de Singalezen gewaagd voor het echte panoramische uitzicht maar bovenal geprobeerd om heel goed in me op te nemen waar ik nu eigenlijk was en hoe bijzonder dit wel niet was. Ik kan er nog vele alinea's aan besteden, toch vangt het niet hoe magisch het was, zelfs de foto's niet. Ik beschouw mezelf dan ook een gezegend en dankbaar mens dat ik hier naartoe heb kunnen gaan. Geweldig, en ook pachamama was ons goed gezind, het was stralend weer.

Inmiddels is het 24 dec en zijn we weer terug van ons avontuur in de bergen en is het kerstavond hier in Cuzco, dat gaat hier wel even anders, super feestelijk, een drukte van jewelste en een grote markt. S'Avonds om 12 uur barst er ook nog eens een vuurwerk los dus ik ben nu helemaal in de war, warmte met kerst en vuurwerk alsof het oud en nieuw is. Rare mensen die Peruanen! Ontzettend vervelend voor mijn reismaatjes maar fijn voor ons, Simon en Belinda's vlucht bleek geannuleerd waardoor ze nog een extra nachtje in Cuzco bleven en we gezamenlijk nog een heerlijk Kerstdiner hebben gehad bij Marcello Batata, wat een feestje en wat is Lama/Alpaca verrukkelijk, weer eens wat anders dan een gevulde kalkoen of een kerstham! :-)

Dit was het weer even voor nu, ik wens jullie allen een Feliz navidad en alvast een gelukkig nieuw jaar. Morgen neem ik afscheid van Fransien die weer richting ons kikkerlandje vertrekt en ik ga dan door naar Puna en het Titicacameer in Bolivia, hierover over een paar weken weer meer.

Liefs Renate